اثرات زمان استفاده از eCG بر کارایی تولیدمثلی میش‏‌های نژاد شال در روش کوتاه مدت همزمان‏‌سازی فحلی در فصل تولیدمثلی

زمینۀ مطالعه: همزمان‎سازی فحلی، ابزاری ارزشمند در مدیریت تولیدمثل میش است. هدف: هدف از انجام این مطالعه، بررسی کارآیی و بهترین زمان استفاده از eCG در برنامه کوتاه‎ مدت همزمان‏سازی فحلی مبتنی بر GnRH-PGF2α در فصل تولیدمثل در میش‏های نژاد شال بود. روش‌کار: 160 رأس میش 6-2 ساله غیرآبستن انتخاب و به‏صورت تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. به همه میش‎ها در روز صفر، 25 میکرو گرم آلارلین استات (آنالوگ GnRH) و در روز پنج، 75 میکرو گرم دی-کلوپروستنول (آنالوگ PGF2α)، تزریق گردید. به گروه اول (شاهد) هورمون دیگری تزریق نشد. گروه‏های دوم تا چهارم به ترتیب 48 ساعت قبل، 24 ساعت قبل و همزمان با تزریق PGF2α، 400 واحد بین‎المللی eCG دریافت کردند. میش‌ها تا 96 ساعت پس از تزریق PGF2α، در معرض قوچ‎های بارور قرار گرفتند. غلظت پروژسترون خون پیش از تزریق و ده روز پس از تزریق PGF2α اندازه‌گیری شد. نتایج: غلظت پروژسترون پیش از تزریق PGF2α تفاوتی بین گروه‎های آزمایشی مختلف نشان نداد (05/0P>)، ولی غلظت آن 10 روز پس از تزریق PGF2α، در گروه‎های 2 و 3 نسبت به گروه‌های 1 و 4 بالاتر بود (05/0P<). درصد بروز فحلی در پی استفاده همزمان eCG و PGF2α در مقایسه با سایر گروه‎ها افزایش یافت (05/0P<). درصد بروز فحلی، طی روز اول پس از تزریق PGF2α در گروه‎های دوم و سوم به طور معنی‌داری از گروه اول و چهارم بیشتر بود (05/0P<). همچنین اختلاف معنی‌داری بین درصد بروز فحلی طی روز دوم، بین گروه‎های اول و چهارم و گروه‎های دوم و سوم مشاهده گردید (05/0P<). میانگین زمان شروع فحلی پس از تزریق PGF2α به‎طور معنی‎داری در گروه‏های دوم و سوم کمتر از گروه اول و چهارم بود (05/0P<). نرخ آبستنی، میزان بره‎زایی، چندقلوزایی و نرخ تزاید گله اختلاف معنی‎داری را در بین گروه‎های آزمایشی نشان نمی‎دادند (05/0P>). نتیجه‌گیری نهایی: استفاده از eCG در زمان‎های مختلف (24 و 48 ساعت قبل و همزمان با PGF2α)، در روش کوتاه مدت همزمان‎سازی فحلی مبتنی بر GnRH-PGF2α در فصل جفت‎گیری، می‎تواند بر روی شاخص‌های فحلی موثر ‏باشد. با توجه به تنوع توده‌های گوسفند کشور، استفاده همزمان eCG و PGF2α در روش کوتاه مدت، ممکن است نتایج قابل قبولی داشته باشد.